حمل زمینی
یکی از انواع حمل و نقل که از روزگاران قدیم و با استفاده از حیوانات انجام می‌شد، حمل و نقل زمینی است که امروزه نیز با پیشرفت تکنولوژی از اهمیت آن کاسته نشده است، بلکه با تولید وسایل جدید و بهبود امکانات همچنان مورد توجه است. در حال حاضر نیز بخش عمده ای از حمل و نقل کالاهای تجاری در جهان از مسیر جاده ای صورت می‌پذیرد، و از این رو جهت رفع نیازهای مشتریانی که از حمل زمینی کالا و ترانزیت استفاده می‌کنند، خدمات مختلفی توسط شرکت‌های بین المللی حمل و نقل ارائه می‌گردد. در یک تعریف ساده حمل و نقل زمینی به انتقال افراد، کالاها،محصولات و یا حیوانات از یک مکان به مکانی دیگر گفته می‌شود که از طریق خشکی و روی زمین اتفاق می‌افتد. این شیوه حملونقل به شکل کلی به دو صورت ریلی و جاده‌ای قابل انجام است. هرچند که نوع جاده‌ای مختص به وسیله نقلیه خاصی نیست. از گذشته تا به امروز چند نوع مختلف سیستم حمل و نقل زمینی ابداع شده است که توسط سه نیروی انسانی، حیوانی و ماشینی اداره می‌شد.
حملونقل جاده‌ای
حمل جاده‌ای محمولات و مسافران روشی مرسوم و معمول است که در بین روش‌های حمل و نقل موارد تقاضا و درخواست زیادی دارد.در حمل و نقل جاده‌ای مسافران و صاحبان کالا به دلیل آشنایی و قابل لمس بودن در امور زندگی می‌توانند درک بهتری از این روش داشته باشند و شاید در بین روش‌های مختلف حمل و نقل، زنجیره‌های تأمین کالا و مشاغل مختلف محبوبیت زیادی داشته باشد و تقریبا هرنوع کالا و مسافری می‌توانند با این روش حمل شوند.
انواع روش‌های حمل و نقل جاده‌ای
حمل بار زمینی به صورت دربست (FTL) :
زمانی که حجم بار زیاد باشد از یک کامیون یا تریلر اختصاصی برای جابه جایی کالا در سطح بین‌المللی استفاده می‌شود.
حمل بار زمینی به صورت گروپاژ _ خرده بار یا اشتراکی (LTL)
در این روش کالای شما در کنار سایر بارها در کامیونی بارگیری شده و به مقصد ارسال می‌گردد. در شرایطی که میزان بار از حجم یک کامیون کمتر باشد از حمل بار اشتراکی و گروپاژ تا مقصد استفاده می‌شود.
ظرفیت خودروهای باری برای حمل و نقل متفاوت است و هر وسیله نقلیه تا میزان مجاز بار خود چه از نظر حجمی و چه از نظر وزنی قابلیت بارگیری دارد.در مواردی هم برای حمل کالا باید شرایط خاص بار را مورد توجه قرار داد. به عنوان مثال برای حمل و نقل محصولات فاسدشدنی مانند گوشت، مرغ، مواد غذایی، دارو، میوه و سبزیجات که نیازمند نگهداری در دمای معینی هستند باید از کامیون یا تریلی یخچالی استفاده شود تا کالا به طور سالم به مقصد برسد.در جابه‌جایی محصولات فله‌ای و پالت دار و کالاهای حساس به باد مانند مواد معدنی باید روی بار چادر کشیده شود.برای حمل کالاهای فوق سنگین و بسیار بزرگ معمولا از تریلرهای کمرشکن یا بوژی استفاده می‌شود.
برای حمل محصولات شیمیایی خطرناک و غیر خطرناک از کامیون و تریلر مجهز به تانکر و مخزن استفاده می‌شود. این مخازن مجاز به حمل محصولات خطرناک کلاس ۳و ۴ هستند. و رانندگان آنها آموزش های لازم را برای حمل بارهای خطرناک گذرانده‌اند. همچنین محصولات خطرناک کلاس ۵،۶،۷،۸،۹ نیز در کانتینرهای مهر و موم شده از مبدا به مقصد حمل می‌شوند.گفتنی است برای حمل محصولات خطرناک بیمه الزامی است.
مزایا و معایب حمل و نقل جاده‌ای
مزایا
- سرمایه‌گذاری کمتر برای ایجاد زیرساخت‌ها، نسبت به حملونقل ریلی و هوایی
- ارائه خدمات تا خود مقصد و تخلیه بار بدون نیاز به بارگیری مجدد
- دسترسی به مناطق مختلف
- مناسب برای مسافت‌های کوتاه
- قابلیت استفاده در تمامی ساعات شبانه‌روز
- آسیب‌پذیری کمتر هنگام جابه‌جایی کالاها
- هزینه بسته‌بندی و مراقبت کمتر در مقایسه با حملونقل هوایی و دریایی
معایب
- احتمال خراب شدن وسیله نقلیه در هر زمان
- مستعد تأثیرپذیری از عواملی مانند آب و هوا و تغییر فصل
- حمل گران محموله‌های سنگین
- آلوده کردن محیط‌‌زیست به دلیل مصرف سوخت فسیلی
- امکان آسیب دیدن کالاها به دلیل نرخ تصادفات بالا
- کندتر از شیوه‌های حملونقل هوایی و دریایی
- نامناسب برای بارهای بزرگ و سنگین
با توجه به مطالب بالا می توان نتیجه گرفت که روش حمل و نقل زمینی با توجه به مزایایی که دارد، از مهم‌ترین بخش‌های حمل و نقل بین‌المللی کالا است که نقش بسیار مهمی در تجارت بین‌المللی ایفا می کند. رعایت ضوابط و مقررات مربوط به این نوع حمل و نقل به پیشرفت این بخش و به طور کلی به رشد و توسعه حمل و نقل کمک زیادی می‌کند.